Nazywał się Henryk Przybylski, był murarzem z zawodu, z zamiłowania akordeonistą. Akordeonistą samoukiem. Wieczorami siadał na ławeczce przed domem i grał. Ile się nauczył, ile czuł - grał. W naszym Gostuniu, wsi położonej między Ostrowitem i Giewartowem, było dwóch akordeonistów, ale to granie pana Przybylskiego słychać było w naszym domu, oddalonym o pół kilometra. Grał to, co było ówczesnymi hitami: „Szła dzieweczka do laseczka”, „Cyt, cyt”, „Biedroneczki są w kropeczki”… Tym jego graniem, a właściwie brzmieniem akordeonu, byłem zafascynowany. To są moje najwcześniejsze wspomnienia muzyczne, sięgające lat pięćdziesiątych minionego wieku – mówi Eligiusz Kawa, jeden z pierwszych członków późniejszego Konińskiego Kameralnego Kwintetu Akordeonowego.

Ojciec był nauczycielem. Grał na fortepianie. No, może „grał” to za dużo powiedziane, ale na tubie w orkiestrze dętej rzeczywiście grał. Dziadek związany był z orkiestrą „sokolską” w Zagórowie. Mama też „coś” potrafiła grać na skrzypcach. Mnie, najstarszego syna, postanowiono również nauczyć muzykowania. Na początek na skrzypcach, bo skrzypce w domu były. Miałem wówczas 6 lat. Ale doskonale pamiętam skrzypienie drzwi, kiedy pierwszy raz pociągnąłem smyczkiem. I wtedy rodzice załatwili mi akordeon. Załatwili, bo wówczas nic nie można było kupić, trzeba było załatwić.  No więc załatwili mi osiemdziesięciobasowy akordeon, „Migma” z NRD, klawiszowy.

– O tym, że gram na akordeonie, zrządził przypadek. Jeśli przypadkiem jest, że mama znała pana Zenona Kosmalskiego, nauczyciela gry na akordeonie, także znakomitego znawcę tego instrumentu, chyba jedynego w Koninie, który akordeon potrafił naprawić. I to właśnie pan Zenon Kosmalski był moim pierwszym nauczycielem, który pokazał mi, jak instrument trzymać, jak paski wpiąć. Gdybym spotkał innego nauczyciele, to znaczy – gdyby mama znała innego nauczyciela, pewnie grałbym na innym instrumencie. A tak mając lat 9 czy 10 trafiłem do konińskiej Szkoły Muzycznej, gdzie w podstawówce, czyli na stopniu I, uczył mnie także pan Grzegorz Antkowiak.